2. Krallar 5:14-20

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

5:14 Bkz. 2Kr.1:15 ve ilgili not. İtaat ettiği için RAB’bin lütfuna eren Naaman, itaatsizlik eden İsrailliler için bir örnekti. İsrail halkı antlaşmaya sadık kalmadığında, RAB, sözüne itaat edecek başka halklardan insanlar bulacağını göstermiştir (bkz. 1Kr.17:9-24’e ait notlar; ayrıca bkz. Mat.8:10-12; Luk.4:27).

5:15 Naaman’ın itirafı, hem Baal’a hem de RAB’be tapınan, tek ilahın RAB olup olmadığı konusunda bocalayan (bkz. 1Kr.1 2Kr.8:21’ e ait not) İsrailliler’i utandıracak niteliktedir.

5:16 hiçbir şey alamam Bkz. Mat.10:8.

5:17 iki katır yükü toprak almama izin ver O çağda yaygın bir inanca göre, bir ilaha yalnızca ona bağlı olan ülke toprağı üzerinde tapınılabilirdi; çünkü ilahlar çoğunlukla yerel halklara ait yerel ilahlardı. Naaman bu nedenle, Şam’da RAB’be tapınacak bir yer yapmak amacıyla gittiği yere İsrail toprağı götürmek istemiş olmalıdır.

5:18 Rimmon Fırtına ve savaş ilahı olarak bilinir. Kenan ve Fenike’de “Baal” adıyla tanınıyordu.